जबजब चुलो माथि भोक उमालिन्छ।

गजल Unknown

• जबजब चुलो माथि भोक उमालिन्छ।
  तवतव आँसु पिउदै पेट अघाइन्छ।
  
  उदास-उदास भएपछि व्रिक्ष चराबिना,
  फर्क भन्दै पातपातमा शन्देश पठाइन्छ।
  
  
  महलमा झैँ सोफा हुन्नन् वागतस्वागत पनि,
  झोपडीमा पाहुनालाई  दिलमा बसाइन्छ।
  
  'हत्याहिँसा कलंक हो' लेख्ने हातबाटै,
  आश्चर्य छ मन्दिरमा फूल चढाइन्छ।
  
  जिन्दगीको रहश्य र अर्थ खोज भन्दै,
  विध्यार्थीलाई ठुला-ठुला वैलुन देखाइन्छ।
  
  मानसम्मान बाट त्यति नहौसिनू मित्र,
  बलिपूर्व बोकालाई तिलक लगाइन्छ।
  
  -श्रीजन श्री
  साउन ४, २०७१
• .................