कबिता

कबिता Unknown

कबिता
सिर्सक यहाँहरुको जिम्मा ....

shreejan shree

अचेल .......
मेलम्चीमा प्यास र
हिर्दयमा बाग्मति बग्दा
बाग्मतिमा काठमान्डौ बग्छ र भन्छ
ॐ नमो शिवाय ।
र यती खेरै
चिसो चूलोमा पाकेको भोक चपाउदै
जब म रोल्पा सम्झन्छु
चिसो चूलोमै तातेको हिउद ताप्दै
जब म डोल्पा सम्झन्छु
तब बेसाहा सकिएको थैली हासे झै
उन्मुक्त हासो हास्दोरैछु
र त म गोर्खाली भएँ ।
..............

साच्चै जल्जला
तिम्रो गालाको लाली गुँरास
हासोको आसु कि आसुको हासो हाँस्छ ह ?
यहाँ त धप्प रात बलेको बेला
डोकोमा दूध दुहुनेहरुछन् ।
जूनको घाम ताप्दै -
माटो र मुटु कुप्लुक्क निल्दै
खुसी छाद्नेहरुछन् ।
के ...................
जातोमा दलिएको इज्जत
फेरि संलो बन्न सक्छ र ??
आमा,
फाली सँगै जोतिएको सपना
आँखाको पहाडबाट खसेर
आँखामै फर्कन सक्छ र ???
...............

मनाङ
नाम्लोमा बाधिएको स्वतन्त्रता
हिउले खारिएको सार्बभौमता समेत
आगो सँग बग्दै र
बगाइ  सँग आगो बन्दै नुन सँग फापर हैन
फापर सँग आन्द्रा चपाउछौ र
टन्न अघाएको अभिनय गर्छौ ।
तर के गर्नु ?
सरकारलाइ सोलखुम्बु दुख्दैन ।
..............................

दर्चुला
भोटोको टालोमा फाटेको जीवन
टोपिमा उध्रने भबिस्य र
घासको भारिमा bhagya  बोक्दै -
अपी सयपाल छुन खोज्छौ ।
तर के गर्नु?
काठमान्डौलाई कालापानी दुख्दैन ।
आमा .......
मेरा प्रत्येक आगनिहरु
सुस्ता झै स्वतन्त्र भैदेको भए 
आहा ...... मेरो मन पनि
सिहदरबार झै मुस्कुराउथ्यो कि??
................