आगो फुलाउँछु

कबिता Unknown

आगो फुलाउँछु

shreejan shree

म रगत रुन्छु
ऊ लालिगुराश झै हाँस्छ ।
म माटो रुन्छु
ऊ मखमली झै हाँस्छ
म शीत भन्छु
ऊ घाम भन्छ।
म आकाश ओढ्छु
ऊ धर्ती ओढ्छ ।।
हो
ऊ धर्ती ओढ्छ ।।
...........

म आफ्नै मुटुमा हात राखेर छिद्रान्वेशण गर्छु
दु:खको रङ कस्तो हुन्छ ह ?
बतासको रङ र आँशुको हासो कस्तो हुन्छ हँ ??
ऊ हावामा कावा खाइरहेछ।
म नाम भन्छु-
ऊ दाम भन्छ।
हो
ऊ दाम भन्छ।
..................

मेरो सुकेको घाटी देखाएर  -
ऊ डोकोभरी दूध भर्छ र प्यास मेटाउछ ।
मेरो चिसिएको चूलोले-
ऊ सूनचाँदी डाँकार्छ
मेरो निधारको कुलोले-
ऊ बगर सिन्चन्छ
अहो
म त तराइ बनेछु दु:खको
पहाड बनेछु दर्दको र
हिमाल बनेछु आँशुको
हो
हिमाल बनेछु आँशुको.
..............

ऊ कृष्ण  वैश बाच्छ
म राधा जीवन मर्छु।
ऊ ईन्द्र दृष्‍टि बाच्छ
म अहिल्या जीवन मर्छु। 
ऊ निर्बन्ध-निर्बन्ध उड्छ
म जटायू जीवन मर्छु ।
ऊ दशरथ- म कौशल्या
मेरो अंगालोभरि बादल-
उसको अंगालोभरि आकाश
हो
उसको अंगालोभरि आकाश।
....................

ऊ आगोमा पानी हुन्छ
म पानीमा आगो हुन्छु।
ऊ नानीमा आँखा हुन्छ
म आँखामा नानी हुन्छु।
साच्चै
ऊ चोटमा तरवार फुल्छ
म तरवारमा चोट फुल्छु। 
ऊ फूलमा हिलो फुल्छ
म हिलोमा फूल फुल्छु
हो
म हिलोमा फूल फुल्छु।
..............

हो हो
हो म,मन भित्रको अग्निकुन्डमा राम होमिएकी सीता
म कुन्ती
म तारा
म द्रौपदी
म मन्दोदरी
अब
अबदेखि आँखामा पिरैपिर होइन
राको फुलाउँछु राको
अबदेखि आँखामा कृष्णभिर होइन
आगो फुलाउँछु आगो।  
.........................