धन्या लुहार
--------
-shreejan shree
बाप्साइ
म उही धन्या हुँ
धन्या लुहार।
जो तँपाइको हलोको फाली बनेर धर्ती चिर्दथ्यो
र सिंचन्थ्यो निधारको कूलोले गैरीखेत
जो तँपाइको हँसियाको धार बन्दथ्यो
र ओराल्थ्यो घनघस्य्याको हरियो सभ्यता तँपाइको गोठमा।
त्यही हरियो सभ्यता त हो नि मालिक।
गौमाताका थूनबाट सेतो अमृत खस्ने।
जुन अमृत मैले कहिल्यै चाख्न पाइनँ,
जुन अमृत मैले कहिल्यै देख्न पाइनँ।
.
बाप्साइ
म उही धन्या हुँ
धन्या लुहार।
जून मुर्तिहरु तँपाइको विशेस कक्षमा मुस्कुराइ रहेकाछन्
तिनै मुर्तिहरुको प्रणेता।
तिनै मुर्तिहरुको निर्माता।
जून मुर्तिहरु तँपाइ बडो आस्थाका साथ पुज्नुहुन्छ
तिनमा मेरो पसिनाको गन्ध छ
मेरा खस्रा हातहरुको स्पर्स छ
मेरो पेटको सारंगी धून छ
र छ मेरो समय-जिन्दगी।
.
म खुसीछु ख्वामित्
कम्तिमा अप्रतक्षरुपमै भएपनि
मेरो सारंगीपेट पुजिएकोछ
मेरो पसिनाको गन्ध पुजिएकोछ
मेरो कला पुजिएकोछ।
किन्तु बाप्साइ
ति मुर्तिहरुले नखाएका अक्षताहरु
मेरा चिचिलाहरुका भोका आन्द्राहरुमा परेका भए
ति मुर्तिहरुले नपिएको अमृत
मेरा चिचिलाहरुका प्यासी ओठमा तप्केको भए
तँपाइले मुर्तिलाई पुजे जस्तै
म तँपाइलाई पुज्ने थिएँ
साक्षात देबेन्द्र सम्झेर।
.
हो ख्वामित्
म उही धन्या हुँ
धन्या लुहार।
जो जेठमा बियाड बनेर छरिन्थेँ
बिउ बनेर उम्रिन्थेँ
र रोपिन्थेँ असारभरी।
अनि फुल्थे पहेलो सभ्यता भएर असोजमा
र भरिन्थेँ मालिकका भकारीभरी।
.
मालिक
आज जिन्दगी करङ भएकोछ
म हरियो सभ्यता बटुल्न सक्तिनँ
सेतो अमृत खसाल्न पनि सक्तिनँ
बिउ बनेर उम्रिन सक्तिनँ
रोपिन सक्तिनँ असारभरी
म सून बनेर फल्न पनि सक्तिनँ असोजमा
र भरिन सक्तिनँ तम्रा भकारीभरी।
र पनि खुसीछु प्रभो
खुसी यसकारण कि मालिक
कम्तिमा अबका धन्याहरु
म जस्ता धन्या बन्न्या छैनन
र आफ्नो भाग्य स्वयं निर्माण गर्न्याछन्।
जदौ बाप्साइ जदौ ....
-------------
नोट: कबितामा प्रयुक्त- बाप्साइ, तम्रा, बन्न्या र गर्न्या जस्ता शब्दहरु डोटेली भाषाबाट टिपिएका हुन।
-श्रीजन श्री
3-sep-2014
............
--------
-shreejan shree
बाप्साइ
म उही धन्या हुँ
धन्या लुहार।
जो तँपाइको हलोको फाली बनेर धर्ती चिर्दथ्यो
र सिंचन्थ्यो निधारको कूलोले गैरीखेत
जो तँपाइको हँसियाको धार बन्दथ्यो
र ओराल्थ्यो घनघस्य्याको हरियो सभ्यता तँपाइको गोठमा।
त्यही हरियो सभ्यता त हो नि मालिक।
गौमाताका थूनबाट सेतो अमृत खस्ने।
जुन अमृत मैले कहिल्यै चाख्न पाइनँ,
जुन अमृत मैले कहिल्यै देख्न पाइनँ।
.
बाप्साइ
म उही धन्या हुँ
धन्या लुहार।
जून मुर्तिहरु तँपाइको विशेस कक्षमा मुस्कुराइ रहेकाछन्
तिनै मुर्तिहरुको प्रणेता।
तिनै मुर्तिहरुको निर्माता।
जून मुर्तिहरु तँपाइ बडो आस्थाका साथ पुज्नुहुन्छ
तिनमा मेरो पसिनाको गन्ध छ
मेरा खस्रा हातहरुको स्पर्स छ
मेरो पेटको सारंगी धून छ
र छ मेरो समय-जिन्दगी।
.
म खुसीछु ख्वामित्
कम्तिमा अप्रतक्षरुपमै भएपनि
मेरो सारंगीपेट पुजिएकोछ
मेरो पसिनाको गन्ध पुजिएकोछ
मेरो कला पुजिएकोछ।
किन्तु बाप्साइ
ति मुर्तिहरुले नखाएका अक्षताहरु
मेरा चिचिलाहरुका भोका आन्द्राहरुमा परेका भए
ति मुर्तिहरुले नपिएको अमृत
मेरा चिचिलाहरुका प्यासी ओठमा तप्केको भए
तँपाइले मुर्तिलाई पुजे जस्तै
म तँपाइलाई पुज्ने थिएँ
साक्षात देबेन्द्र सम्झेर।
.
हो ख्वामित्
म उही धन्या हुँ
धन्या लुहार।
जो जेठमा बियाड बनेर छरिन्थेँ
बिउ बनेर उम्रिन्थेँ
र रोपिन्थेँ असारभरी।
अनि फुल्थे पहेलो सभ्यता भएर असोजमा
र भरिन्थेँ मालिकका भकारीभरी।
.
मालिक
आज जिन्दगी करङ भएकोछ
म हरियो सभ्यता बटुल्न सक्तिनँ
सेतो अमृत खसाल्न पनि सक्तिनँ
बिउ बनेर उम्रिन सक्तिनँ
रोपिन सक्तिनँ असारभरी
म सून बनेर फल्न पनि सक्तिनँ असोजमा
र भरिन सक्तिनँ तम्रा भकारीभरी।
र पनि खुसीछु प्रभो
खुसी यसकारण कि मालिक
कम्तिमा अबका धन्याहरु
म जस्ता धन्या बन्न्या छैनन
र आफ्नो भाग्य स्वयं निर्माण गर्न्याछन्।
जदौ बाप्साइ जदौ ....
-------------
नोट: कबितामा प्रयुक्त- बाप्साइ, तम्रा, बन्न्या र गर्न्या जस्ता शब्दहरु डोटेली भाषाबाट टिपिएका हुन।
-श्रीजन श्री
3-sep-2014
............
No comments:
Post a Comment